“สวยไหม” เขาถาม เมื่อเห็นหญิงสาวมองโดยรอบอย่างตะลึง “สวยมาก ๆ เลยคุณ ใช่โรงแรมคุณหรือเปล่า” “ไม่ใช่ แต่เป็นคู่แข่งของเรา นี่ฉันพาเธอมาเหยียบเดินแดนข้าศึกเลยนะเนี้ย เป็นไงตื่นเต้นไหม” “ตื่นเต้น บ้าอะไรของคุณ และนี่คุณเคยมีเรื่องอะไรกับเขาหรือเปล่า” จะไม่ให้กลัวได้ไงในเมื่อคำล่ำลือเกี่ยวกับตัวเขามีแต่ทางร้ายๆ ทั้งนั้นศัตรูเยอะก็นิสัยกวนประสาทคนรอบข้างไปทั่วขณะเธอยังเกลียดเขาเลย “กลัวเหรอ ....ฮึๆๆ ไม่ต้องกลัว” เขายื่นหน้ามาถาม “ฉันกับเจ้าของโรงแรมเรารู้จักกันดี สนิทสนม” “เพื่อนคุณเหรอ” “เปล่า!” “อ้าว! ไม่ใช่เพื่อนก็คนรู้จัก เพื่อนร่วมอาชีพเดียวกัน” “ไม่ใช่..... ฉันกับไอ้เอกภพเคยชกกันตอนอยู่ม.ต้น ม.ปลายฉันเคยยกพวกไปตีกับมัน และตอนเรียนมหาลัยที่อเมริกาฉันก็เคยแย่งแฟนมันมาฟันแล้วทิ้ง ปัจจุบันโรงแรมฉันก็แย่งลูกค้ามันมา เป็นไงวีรกรรมผัวเธอ” เขาเล่าอย่างภาคภูมิใจ “ฉันนึกแล้ว คุณนี่ชั่วสุด ๆ หาช่องว่างให้ความดีแทรกเข้าไปไม่ได้เลย” “ฉันถือว่าเป็นคำชม” เขายิ้มรับรู้สึกภูมิใจที่หญิงสาวกล่าวชมแม้จะรู้ว่ามันคือคำประชด “แล้วเขาจะไม่มาไล่เราออกจากโรงแรมเขาเหรอ.....เป็นฉันก็ไม่ให้คนอย่างคุณมาเหยียบหรอก” “ฮึ...มันไม่กล้าหรอก เราน่ะลูกค้าวีไอพี ไปดีกว่า..ฉันจองห้องสวีทไว้” เขาจูงแขนเธอให้เดินตามประหนึ่งคู่รักที่พึ่งแต่งงานกัน