“ท่าง่ายๆนายใหญ่ทาอยู่ ก้นว่าที่ดาราไม่ได้แตะต้องเตียง 2 มือกาขวาขาเอาไว้ น่องทาบอยู่กับอกนายใหญ่ ทั้งร่างอีหันตะแคงเข้าใส่หนูหริ่ง เพื่อให้เห็นความตึงเปร๊ยะ ยวงเนื้อใกล้จะปริ ฉีก แตก ความใหญ่ๆนี้ไม่สมควรจะมารุนแรง มาทาให้ความรุนแรงจะตามมาด้วยการฉีกขาด หน้าว่าที่ดาราบิดเบี้ยวดูกันไม่ได้ นิ้วมือทั้งหมดงอหงิก ทั้งร่างนายใหญ่ไม่ใช่แค่โยกใส่กันแค่ขา แต่น้าหนักตัวทั้งหมดที่นายใหญ่มี จุดศูนย์กลางรวบรวมความพยายามมีกันอยู่แค่ เอาความรุนแรงทั้งหมดมาใส่ตรงความใหญ่ๆ ไม่ใช่แค่กระแทกแทงใส่ แต่ใกล้ว่า มันต้องเป็นเครื่องเจาะหัวสว่าน พยายามเป็นอย่างยิ่ง พยายามเป็นที่สุด ให้กลีบเนื้อขยายแยกออกเป็นหุบเหว ไม่สามารถจะอ้างับกันได้อีก ต้องฉีกขาดแล้วเลือดก็แดงเถือกเนืองนอง หนูหริ่งไม่ได้เห็นการสังวาส แต่เห็นความพยายามเจาะกันให้ฉีกขาด ต้องเห็นเลือดแตกกระจายกัน ความใหญ่ๆเอาชนะการอ้างับไปได้ กระแทงแทกใส่กันด้วยขนาดที่มันไม่ควรมาใส่กัน ต้องไปจบกันโรงพยาบาล เพื่อให้แดน สวรรค์พากันถึงความรู้สึกว่า ความตายนี้น่าอภิรมย์นัก ลมหายใจสุดท้ายสมควรจะหมดกัน ภาคสองที่จะต่อกันมา ควรจะเริ่มกันที่ภาพของการที่เข็มร้อยไหมเจาะกันลงไป เย็บกันตรงกึ่งกลางร่าง บากแผลฉีกขาดนี้สมควรลดขนาดให้ความแน่นกระชับเล็กลงไปอีก”