"ในชีวิตคนเรามีวันที่ฝนตก หากร่มเพียงคันเดียวที่กางกั้นนั้นเกิดรั่วซึมทั้งตัวคงต้องเปียกปอน ตำนานของนครไทเปเล่าลือกันว่า ในศูนย์การค้าใต้ดินของสถานีไทเป มีสถานที่หนึ่งที่จะช่วยส่งจดหมายและสิ่งของกลับไปให้คนที่ไม่อาจพบหน้าในปัจจุบันได้ โดยมีกฎง่ายๆ เพียง คุณไม่มีทางหาศูนย์รับฝากความเสียใจเจอ จนกว่าที่แห่งนี้จะยอมให้คุณเจอ ศูนย์รับฝากความเสียใจจะเปิดบริการแค่วันพุุธ ระหว่างเวลาสิบเจ็ดนาฬิกาถึงสิบเก้านาฬิกาเท่านั้น ห้ามส่งจดหมายหรือสิ่งของหาตัวเอง คนที่คุณจะส่งถึงต้องเป็นคนที่เคยเจอหน้ากันมาก่อน ไม่สามารถแก้ไขอดีตได้ ทำได้เพียงเยียวยาหัวใจตัวเองเท่านั้น ศูนย์รับฝากความเสียใจ เป็นนิยายติดอันดับขายดีของไต้หวัน โดยเปรียบความเศร้าของคนเราเป็นสายฝนโปรยปราย แม้คนทุกคนจะมีภูมิคุ้มกันหรือก็คือร่มไว้เพื่อกางกั้นลมฝน แต่ร่มคันนั้นก็มิอาจสมบูรณ์พร้อมเสมอไป และ ""ศูนย์รับฝากความเสียใจ"" แห่งนี้ก็เป็นเสมือนนักซ่อมร่ม ที่จะเยียวยาความเสียใจอุดรูรั่วใจจิตใจของผู้ที่มีความเสียใจในอดีต"