"เขามองผ่านเหนือหัวที่บรรจงปั้นแต่งผมมาอย่างมีศิลป์หลายสิบหัว เขาเห็นเธอเดินจากประตูทางเข้าหายเข้าไปในกลุ่มคน เธอมาคนเดียว แต่งตัวธรรมด้าธรรมดาเมื่อเทียบกับบรรดาภรรยาไฮโซและพวกนักธุรกิจทั้งหลาย ผู้หญิงคนนี้มีจุดมุ่งหมาย มันระยิบระยับอยู่ในดวงตาสีเข้มคู่นั้น อยู่ที่คางเชิด และความแน่วแน่ที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน เธอหยุดถามคำถาม จากนั้นก็เปลี่ยนทาง ตรงไปที่เวคฟิลด์ ตอนนี้เองที่โรมันตัดสินใจอยู่ต่ออีกหน่อย สัญชาตญาณบอกว่างานนี้น่าจะสนุกเป็นแน่แท้... เธอเหลือบตาขึ้นและแทบจะชะงัก สายตาคมกริบทรงพลังที่จ้องเธอราวกับจะทะลุกำแพงหนาที่เธอสร้างไว้จนถึงความกลัวข้างใน เธอรู้สึกคอแห้งผากเมื่อจ้องกลับไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มผู้ที่ยืนเด่นเป็นสง่าในฝูงชน คนแปลกหน้า...เธอไม่เคยเห็นเขามาก่อน และจากรูปในหน้าหนังสือพิมพ์ที่เธอเคยเห็น เธอรู้ว่าเขาไม่ใช่ชาร์ล เวคฟิลด์ แต่สายตาที่จ้องเธอไม่กะพริบ ทำเอาเธอแข็งชา สับสน เสียงจ้อกแจ้กของปาร์ตี้ดูจะเลือนจาง แทนที่ด้วยเสียงชีพจรที่เต้นตูมตามดังอยู่ในหู และเธอเองยังไม่สามารถหลบสายตาคมปลาบคู่นั้นได้ "