เสี่ยวชิง ยืนหยุดอยู่หน้าประตู และเนื่องจากประตูไม่ได้ปิดจึงทำให้สาวใช้ตัวน้อยมองเห็น หยางเฉิน กำลังนั่งกินข้าว เขากำลังใช้ตะเกียบคีบเนื้อปลาสามรสเข้าปาก "เข้ามา" หยางเฉินพูดโดยไม่ได้มองเสี่ยวชิง สาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มค่อยๆ เดินเข้ามาในห้องก่อนจะสยองหูกับประโยคถัดมาของเขา "ปิดประตูลงดาล" พอเสี่ยวชิงไม่ตอบ หยางเฉินก็จ้องมองสบตาของนาง "เจ้ายืนนิ่งทำไม ข้าสั่งให้ปิดประตูลงดาลให้เรียบร้อย" "นายท่าน...เรียกข้ามาทำไมหรือเจ้าคะ" เสี่ยวชิงถามปากคอสั่น ดวงตากลมโตสุกใสของนางมีแววตื่นกลัว "หึหึ" หยางเฉินหัวเราะในลำคอด้วยสายตาเป็นประกายขณะจ้องเสี่ยวชิงตาไม่กระพริบ ร่างสูงลุกขึ้นแล้วเดินตรงมาหานาง ขณะที่เสี่ยวชิงก้าวเท้าถอยหลังอย่างหวาดหวั่น หยางเฉินไม่ได้หยุดอยู่ตรงหน้านางแต่ว่าเขาเดินเลยไปปิดประตูบานคู่แล้วลงดาล เสี่ยวชิงรีบหันไปมองอย่างขวัญเสียก่อนจะถูกเขาจับแขนแล้วดึงร่างบางเข้าสู่อ้อมกอด "ยังไม่ชินกับข้าอีกเหรอ" หยางเฉินถามเสียงแหบพร่าขณะสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ จากหน้าผากโหนกนูน เสี่ยวชิงพยายามดิ้นหนีอ้อมกอดของหยางเฉิน แต่เขากอดนางแนบแน่นจนนางแทบขยับไม่ได้ "ปล่อยข้านะเจ้าคะนายท่าน!" เสี่ยวชิงร้อง ท่าทางราวกับคนจะร้องไห้ นอกจากนางก็ไม่มีผู้ใดรู้หรอกว่า พ่อพระประจำเมืองไป๋หนาน แท้ที่จริงแล้วเขาก็แค่ปีศาจราคะ ********************************************************* สำหรับใครที่ชื่นชอบนิยายของไรท์ ก็รู้แนวใช่เปล่าว่าจะเป็นแนว พระเอกรักนางเอกมากๆ แต่เรื่องนี้จะต่างจากเรื่องอื่นตรงที่ไม่ได้เครียดและฮาร์ดคอร์แบบบีบหัวใจอะไรขนาดนั้น เพราะแต่งในช่วงโควิด 19 ดังนั้นจึงอยากให้เพื่อนๆนักอ่าน รีดเดอร์ทุกคน ได้ผ่อนคลาย เรื่อง นายท่านต้อนรัก จึงเป็นแนวจีนโบราณ + อีโรติก + โรแมนติก ค่ะ อ่านได้สบายๆไม่หนักหัว ไรท์ ฝาก E-BOOK เรื่องนายท่านต้อนรัก ด้วยนะคะ ใครชื่นชอบแนวโคแก่กินหญ้าอ่อน พระเอกจอมสร้างภาพ เย็นชากับคนอื่นแต่อ่อนโยนกับนางเอกคนเดียว น่าจะถูกใจกันค่ะ