มิทสึบะ อามะเนะ ในวัย 26 ปีที่ไม่สามารถรู้สึกเห็นอกเห็นใจใครได้ ไม่มีแม้แต่ความรู้สึกร่วมและความเข้าใจผู้อื่น จึงถูกคนส่วนใหญ่มองว่า “แปลก” ไม่เว้นกระทั่งแม่ของเธอเอง . ในวันที่เพื่อนร่วมงานลาออก เธอใช้โอกาสนี้ออกจากงานของตัวเอง และได้เริ่มงานใหม่ที่เหมาะกับ “คนขวางโลก” อย่างเธอ ที่ “ร้านร่ม” ร้านกาแฟเล็กๆไร้ชื่อที่ซ่อนตัวอยู่ในท้องถิ่น มีบริการรับจ้างสารพัดให้กับเหล่าลูกค้าประจำสูงวัย โดย “งาน” ที่ว่ามี 3 รูปแบบ แบบที่ 1 รับส่งผู้สูงอายุที่ไม่สามารถไปโรงพยาบาลเองได้ แบบที่ 2 เป็นตัวแทนเยี่ยมไข้ แบบที่ 3 งานจิปาถะอื่นๆที่พ่วงมากับสองแบบแรก . หญิงสาวผู้แสนเย็นชา ใช้ชีวิตเหมือนทิ้งสังคมไว้ข้างหลัง และเหมือนพยายามจะฆ่าตัวตายไปทีละนิดด้วยการทำสิ่งแย่ๆกับตัวเอง กลับเจอเหตุการณ์บางอย่างจากผู้ใช้บริการที่ร้านร่ม แล้วมุมมองความคิดเกี่ยวกับการใช้ชีวิตของเธอก็ได้เปลี่ยนไป