ข้อคิดในหนังสือเล่มนี้ได้มาจากความสงบขณะหนึ่งในเวลาปฏิบัติธรรม ที่ผู้เขียนทำเป็นกิจวัตร เวลาใดที่ระลึกขึ้นได้ในข้อคิดเหล่านี้ ก็มีความสงบเกิดขึ้นในใจเสมอ หนังสือนี้เป็นหนังสือภาพพร้อมกับข้อความที่เป็นข้อคิด เป็นภาพซึ่งผู้เขียนถ่ายโดยมีความสงบเป็นอารมณ์ แต่ละภาพบอกได้ว่าความสงบหาได้จากตนเองและหาความสงบได้จากหนังสือนี้ ถ้าการรับรู้ทางใจเป็นสิ่งที่มีได้ไม่จำกัด สิ่งที่มีอยู่ในใจคงมากมายจนไม่อาจนับได้ แต่บางครั้งก็รู้สึกว่าในใจไม่มีอะไรเลย ซึ่งเป็นประสบการณ์ที่ผู้เขียนพบได้ในตัวเอง เวลาที่ในใจไม่มีอะไรเลยนั้นก็ไม่มีทั้งทุกข์และสุข ถ้าทั้งชีวิตเป็นเวลาที่ไม่มีทั้งทุกข์และสุข แม้ว่าจะได้ประสบกับสิ่งใด ก็คงไม่หวั่นไหวไปตามเหตุการณ์นั้น ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นจะเป็นธรรมดาไปหมด ชีวิตไม่ได้ยากลำบากเลย