"นายก็รู้นี่ ว่าฉันกับคุณหนูเอมิลี่แต่งงานกันเพราะถูกบังคับ อีกอย่างฉันเป็นเกย์ นายก็รู้" "รู้ครับคุณอธิป" "แล้วนายก็คงจำได้นะ ว่าพ่อกับแม่ของฉันเก็บนายมาเลี้ยงและส่งเสียนายจนเรียนจบปริญญาตรี แถมยังให้นายอยู่ที่คฤหาสน์นี้เหมือนลูกคนหนึ่ง" "ผมจำได้ครับ ว่าคุณท่านและคุณหญิงมีพระคุณต่อผมขนาดไหน" "ตอนนี้ก็เป็นเวลาที่นายจะต้องตอบแทนพระคุณพ่อแม่ของฉันแล้ว" "ยังไงครับคุณอธิป" "นายไปทำหน้าที่บนเตียงกับคุณหนูเอมิลี่แทนฉันซะ" "...อะไรนะครับคุณอธิป" "เอาใหม่ ฟังให้ชัดๆ นายไปทำยังไงก็ได้ ให้คุณหนูเอมิลี่ท้อง" "คุณอธิป ผมทำแบบนั้นไม่ได้หรอกครับ" "ฉันกับเอมิลี่ตกลงกันแล้ว เธอก็รู้แต่แรกว่าฉันเป็นเกย์ แต่ถ้าไม่ยอมแต่งงานกับฉันตามที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายต้องการ เธอก็จะอดรับมรดกเหมือนกันกับฉันนี่แหละ เราก็เลยยอมแต่งงานกัน แต่เงื่อนไขของผู้หลักผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายคือ ฉันกับคุณหนูเอมิลี่จะได้รับมรดกก็ต่อเมื่อ เราสองคนมีลูกเท่านั้น ซึ่งแน่นอนว่าฉันไม่สามารถทำหน้าที่สามีให้คุณหนูเอมิลี่ได้ เพราะฉันคือเกย์รับ นายเข้าใจหรือยัง" "แล้วคุณหนูเอมิลี่จะยอมให้ผมมีอะไรกับเธอเหรอครับ" "ยอมสิ เราตกลงกันเรียบร้อยแล้ว ขอแค่นายทำให้เธอท้องก็พอ" "ทำไมคุณอธิปไม่พาเธอไปทำเด็กหลอดแก้วล่ะครับ" "ถ้าแอบไปทำ พ่อแม่ฉันก็รู้เรื่องสิ นายก็รู้ ลูกน้องของพ่อฉันเยอะจะตาย ทำตามที่ฉันบอก ถ้านายอยากตอบแทนบุญคุณของพ่อกับแม่ฉัน" "....." "เริ่มจากคืนนี้เลย หลังจากนายกินข้าว อาบน้ำเสร็จ นายก็ขึ้นไปหาคุณหนูเอมิลี่ที่ห้องของเธอได้เลย" "...ก็ได้ครับ" สุดท้าย ทิศเหนือก็ปฏิเสธอธิปไม่สำเร็จ ทุกครั้งที่อีกฝ่ายเอาเรื่องบุญคุณมาอ้างกับเขา เขาเองก็ต้องเป็นฝ่ายจำยอมทุกที ก็เพราะพ่อกับแม่ของอธิปมีพระคุณกับเขามากๆ ถ้าไม่ใช่เพราะท่านทั้งสองเก็บเขามาเลี้ยง ป่านนี้เขาจะเป็นยังไงก็ไม่รู้ คงไม่มีโอกาสเรียนจนจบปริญญา มีหน้าที่การงานที่ดีแบบนี้ "สวัสดีครับคุณหนูเอมิลี่" "นายรู้แล้วใช่ไหม ว่านายมีหน้าที่ต้องทำอะไร" "รู้ครับ" "งั้นก็ดี ถ้ารู้แล้วก็มาเริ่มกันเลย ฉันจะได้ท้องสักที" "....."