“สวัสดี ฉันชื่อแอนนา เธอล่ะชื่ออะไร” ใบหน้ากลมเรือนผมยาวสลวย เสื้อผ้ากระโปรงชุดลายดอกไม้สดใส ยืนเอียงคอมืออุ้มตุ๊กตาหมี พร้อมรอยยิ้มน่ารักของเด็กหญิงตัวน้อยเพื่อนบ้านใหม่ เวลาเช้าอากาศสดชื่นแจ่มใส เด็กชายคริสยืนเล่นอยู่สนามหญ้าหน้าบ้าน เกิดความอุธัจเล็กน้อยกับการทักทาย เขาไม่เคยมีเพื่อนเป็นเด็กผู้หญิงมาก่อน แต่จะให้เสียเชิงเด็กชายได้อย่างไร ดังนั้นพยายามสร้างรอยยิ้ม ยื่นมือขวาออกไปแนะนำตัวเองบ้าง “สวัสดี...ฉันชื่อคริส” เด็กหญิงก้มหน้าลง มองมือของเพื่อนบ้านใหม่ครู่หนึ่ง ก่อนเงยหน้าขึ้น สั่นศีรษะจนเส้นผมกระจาย ขมวดคิ้วพูด “ไม่เอา...มือเธอสกปรก ไปล้างมือก่อน” เอาแล้วไง เด็กชายคริสยิ้มค้าง นั่นเป็นครั้งแรกที่เด็กชายเริ่มเรียนรู้ว่า ‘ความรอบคอบ’ กับคำว่า ‘เรื่องมาก’ ของผู้หญิง ใกล้เคียงกันอย่างแยกไม่ค่อยออก อย่างไรก็ตาม มันเป็นจุดเริ่มต้นของมิตรภาพยาวนานลึกซึ้ง ในเวลาต่อมา