ฉันเฝ้ามองการเติบโตของเขาอย่างมีความสุข แม้ปากฉันจะบอกกับใครต่อใครว่า “ฉันให้อิสระแก่เขา เขาอยากโตเป็นอะไรก็อยู่ที่เขา” แต่ในใจลึก ๆ แล้ว ฉันก็อดที่จะคาดหวังไม่ได้ว่า “ลูกของฉันน่าจะมีโอกาสได้รับราชการเหมือนกับฉัน” ความคิดดังกล่าวเริ่มก่อตัวใหญ่ขึ้น ๆ จนมันครอบงำหลักการเดิมของฉันไปจนเกือบหมดสิ้น ฉันได้เปลี่ยนวิธีการพูดคุย และจูงใจลูกไปจากเดิม ซึ่งการกระทำเช่นนี้ของฉัน มันค่อย ๆ กัดกินความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับลูกไปทีละเล็ก ละน้อย จนฉันไม่ทันจะรู้ตัว