ในคืนที่ฝนตกหนัก ทัศนวิสัยไม่ค่อยดีนัก “เดฟ” อดีตนายแบบ ตอนนี้เป็นพระเอกชื่อดัง วัยสามสิบตอนต้น ต้องขับรถด้วยความระมัดระวัง “เฮ้อ..!!” เสียงถอนหายใจจากชายหนุ่ม พลางคิดในใจ “ทำไมวันที่ฝนตกหนักแบบนี้ ต้องมาขับรถเองด้วยนะ พี่ต๋อยผู้จัดการตัวดีก็ดันมาป่วยกะทันหัน กว่าจะเลิกถ่ายรายการก็ดึก ฝนตกก็หนัก ยังต้องมาขับรถกลับเองอีก” ไม่ทันสิ้นความคิด เอี๊ยดดดดดดด...!!! เสียงเบรก พร้อมกับเสียงหัวใจเต้นรัว “เกือบซวยแล้วไม๊ล่ะ” ชายหนุ่มรีบลงจากรถ แต่ก็ไม่ลืมที่จะหยิบหมวกแก็บคู่ใจมาสวม เพื่อพลางใบหน้าตนเอง เมื่อลงมาจากรถ เขาพบกับหญิงสาวนั่งคุกเข่าตัวสั่น กอดบางอย่างอยู่ห่างจากรถเขาไม่ถึงเมตร “เฮ้!! คุณ ไม่เห็นรถรึไง มาวิ่งตัดหน้ารถผมทำไม” ชายหนุ่มตะโกนถามหญิงสาว แข่งกับสายฝน ด้วยความโมโห สาวน้อยลุกขึ้นยืน จ้องตาเขาเขม็ง พร้อมกับตะโกนตอบกลับไป “ก็คุณจะขับรถทับมัน คุณขับรถยังไง คุณมองไม่เห็นมันรึไง..!!!” ชายหนุ่มสะดุ้งเฮือก... นานเท่าไรแล้วที่ไม่มีใครมาตะคอกใส่เขา ด้วยความเป็นซูเปอร์สตาร์ ที่ใคร ๆ ก็เอาอกเอาใจ ทุกคนแทบจะคลานเข่าเข้ามาคุยกับเขา ต่างคนต่างยืนจ้องกันกลางสายฝน “เมี๊ยววววว..!!” เสียงบางสิ่งดึงสติเขากลับคืนมา “แมวเหรอ..” “ฉัน....ฉันกลัวว่าคุณจะขับรถทับมัน” เสียงหญิงสาวเบาลง พร้อมสติที่กลับคืนมา เธอเองก็มีส่วนผิดที่วิ่งตัดหน้ารถเขา เพื่อเสี่ยงชีวิตช่วยแมว ชายหนุ่มเริ่มสังเกตว่าสาวน้อยยืนตัวสั่นท่ามกลางสายฝน “เฮ้อ...!!” เขาถอนหายใจ นี่มันเป็นวันอะไรของเขา เขาถอดหมวกที่เขาใส่ มาสวมให้เธอ พร้อมกับถอดเสื้อสูทราคาแพงมาคลุมให้เธอ สาวน้อยตกใจตาโต ทำท่าจะปฏิเสธการกระทำของเขา ชายหนุ่ม ถอนหายใจอีกรอบ พร้อมกับบอกเธอว่า “คุณจะกลับบ้านในสภาพนี้เหรอ ทั้งจะ อุ้มแมว ทั้งเสื้อที่คุณใส่....” หญิงสาวเพิ่งรู้ตัวว่า เสื้อบาง ๆ ของเธอนั้นเปียกจนแนบเนื้อไปหมดแล้ว “ก็ได้ เดี๋ยวฉันเรียกแท็กซี่กลับ ขอบคุณนะ แล้วฉันจะคืนเสื้อกับหมวกคุณได้ที่ไหน” ชายหนุ่มส่ายหัว เดินกลับไปที่รถ หันมาบอกเธอว่า “ไม่ต้องคืนหรอก เราคงไม่ได้เจอกันอีก” แล้วเขาก็ขับรถจากเธอไป