ตัณหาดับโดยถูกรู้ด้วยการ ”กำหนดรู้” ในขณะที่ความทุกข์เกิดขึ้นมักจะมีตัณหาเกิดขึ้นพร้อมด้วยเสมอ การละตัณหาด้วยการกำหนดรู้นี้ ต้องกำหนดรู้ทุกข์พร้อมด้วยตัณหา ต้องปล่อยให้ทุกข์เกิดเพื่อที่จะดูตัณหาที่เกิดขึ้นมาพร้อมกับตัวทุกข์ เมื่อตัณหาถูกรู้ก็จะดับลงไปพร้อมกับทุกข์ ความดับนี้คือนิโรธ การรู้ทุกข์ละตัณหาทำนิโรธให้แจ้งคือการเจริญมรรค อวิชชาก็จะถูกละในทุกๆคราวที่ดำเนินมรรคอยู่ เมื่อมรรคเต็มอวิชชาในสักกายะก็ถูกทำลาย จารุวณฺโณ ภิกฺขุ (พระอาจารย์ต้น)