อุบัติเหตุสยอง ชวนให้ขนลุกขนพอง จมน้ำตาย เพราะเรือชนกัน ผู้คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่ตายซะเป็นร้อย โดยไม่รู้ตัว โดยไม่ได้สั่งเสีย โดยไม่ยินยอมพร้อมใจ จะตาย ก็ด้วยเหตุแห่งความประมาทของคนอื่น จึงเป็นอุธาหรณ์ให้พวกเราตาดําๆ ที่ยังมีลมหายใจ ได้ตระหนักถึงความไม่แน่นอนของชีวิต ไม่มีอะไรจะจีรัง ยั่งยืนได้ ยามเมื่อมีชีวิตก็ประมาทท้าทาย หลงลืมตัวเอง ปล่อยเวลาให้สูญเปล่า ไม่คิดสร้างคุณค่า สร้างรางวัลให้ กับชีวิต ยึดถือยึดติดกับสิ่งลวงโลกลวงตนเอง ) คนเราตายวันตายพรุ่งก็ไม่มีใครรู้ แล้วดูชีวิตประจําวัน ของคนเราที่เห็น ๆ กันอยู่ทุกวันนี้สิ เต็มไปด้วยความ ประมาท การท้าทาย ล้อพญามัจจุราชอย่างน่าเสียวไส้ ทํา ยังกะชีวิตมันเกิดใหม่ได้ทันทีที่ตาย หรืออวัยวะอะไหล่ เปลี่ยนกันได้อย่างนั้น บางคนเกิดมาตั้งหน้าตั้งตากอบโกย งาน ๆ ๆ เงิน ๆ ๆ จนลืมทุกสิ่งอย่าง ลืมกระทั่งให้ความสุขกับตัวเอง และ รางวัลแห่งชีวิต เคยไหมที่เราเคยเห็น คนต่อรองกับชีวิต เช่น การกิน การเที่ยว การเตร่ การให้ความสุขกับตัวเอง ต้องรอเมื่อนั่น เมื่อนี้ ว่ากันเป็นปี ๆ โดยไม่เฉลียวใจว่า เราจะมีอายุยืน ได้ถึงขนาดนั้นหรือไม่ จะตายก่อนสุข หรือฝันหวานจะให้ เป็นจริงก่อนตาย ถึงจุดนี้ก็แค่บอกว่า “วันนี้ท่านให้ความสุขและรางวัล กับชีวิตหรือยัง ใช้ชีวิตให้คุ้มค่ากับวันนี้หรือยัง อย่าเผื่อ พรุ่งนี้ ใช้สุขวันนี้ให้หมดไป พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่” “ปัจจุบัน” คือกําลังเป็นอดีต = เราจะทําอดีตให้ได้เท่าไร “อดีต” คือปัจจุบันที่ผ่านไป = อดีตจะประทับใจ เท่าใดเมื่อเราต้องทําปัจจุบันให้ประทับใจ “อนาคต” คือสิ่งที่ยังไม่ถึง จะมัวฝันไปทําไม ....